Nie każdy przychodzi na świat z równymi szansami na korzystny rozwój. Dotyczy to czynników biologicznych, społecznych, psychologicznych. Im sytuacja rozwojowa dziecka jest trudniejsza, tym bardziej potrzebuje ono naszego wsparcia i pomocy. Osoby z głęboką niepełnosprawnością intelektualną są całkowicie zależne od innych, niejednokrotnie zamknięte w swym własnym świecie, reagujące na nieliczne bodźce dochodzące z otoczenia. Często nie potrafią poruszać się samodzielnie, nie umieją wyrazić swoich uczuć. Są wyzwaniem dla nas wszystkich, bo przecież jeszcze do niedawna nie były objęte obowiązkiem szkolnym. Ich szansą na rozwój, na nabywanie nowych umiejętności jest odpowiednie dobranie metod i form pracy do indywidualnych możliwości każdej z tych osób.
Zanim przystąpi się do pracy należy ustalić jak funkcjonują zmysły dziecka- czy funkcjonują prawidłowo i który ze zmysłów jest wiodący. Wykorzystując wzrok jako zmysł wiodący można rozpocząć pracę od zabaw twarzą w twarz z psem. Można pracować nad skupianiem wzroku na psie czy też wodzeniem za nim wzrokiem. Wykorzystując słuch jako kanał komunikacyjny dziecko może wsłuchiwać się w dźwięki, które wydaje pies: szczekanie, zjadanie pokarmu, picie wody z miski. Zmysł dotyku pozwala na odbiór bodźców dotykowych w obrębie całego ciała. Można go stymulować poprzez głaskanie psa, a także wrażenia termiczne ciepły ( brzuch)- zimy (nos), zjadanie smakołyków przez psa z różnych części ciała, zlizywanie jogurtu z rąk, nóg dziecka,zapoznanie dziecka z różnymi fakturami na ciele psa: gładkie uszy, szorstkie łapy, twarde pazury, mokry, szorstki język.Dla dzieci z głębokim upośledzeniem umysłowym proces uczenia i nabywania nowych umiejętności jest niezwykle utrudniony. Dlatego stymulacja wielozmysłowa, pomagająca im w odbiorze wrażeń zmysłoych z otaczającego świata i ich ciała stanowi dla nich podstawową metodę zajęć edukacyjnych. Poniżej przedstawiam przykładowy scenariusz zajęć przeznaczony dla tej grupy osób.
Literatura:
- Edukacja uczniów z głębokim upośledzeniem umysłowym Warszawa 2000
- V.F. Mass:Uczenie przez zmysły.WsiP. Warszawa 1998r.
Scenariusz zajęć:
Temat: Stymulacja polisensoryczna z pomocą psa.
Cele zajęć:
- Nawiązanie wielopłaszczyznowego kontaktu z psem,
- Stymulacja poszczególnych zmysłów uczniów: dotyku, wzroku, słuchu, węchu,
- Stwarzanie możliwości czynnego uczestnictwa ucznia w zajęciach- budowanie poczucia mocy sprawczej,
- rozwijanie koncentracji uwagi,
- relaksacja i wyciszenie.
Materiały:
Karma dla psa, miska z wodą, jogurt, szczotka.
I. Stymulacja zmysłu dotyku.
Terapię zaczynam od zmysłu dotyku, gdyż w przypadku dzieci z głębokim upośledzenie umysłowym jest on podstawą nawiązania kontaktu, a niekiedy ( np. w przypadku osoby, która nie widzi) jest jedyną formą rozwijającą aktywność dziecka). Zmysł dotyku reaguje na różnorodne bodźce. Głaskanie, oklepywanie, masaż różnymi fakturami, różne temperatury, wilgotność- to elementy, w których pies wspaniale pomaga.
1. Przywitanie z psem.
Któż to taki, dobrze wiem i przywitam grzecznie się.
Luka odwiedziła nas,
Na zabawę przyszedł czas. ( Swobodne głaskanie psa).
2. Wierszyk połączony ze stymulacją dotykową.
Co ma nasza Luka? uszka do słuchania, oczy do patrzenia , nosek do wąchania, pyszczek do szczekania. Luka lubi być głaskana i po brzuszku drapana ( dziecko z pomocą nauczyciela wykonuje poszczególne elementy wierszyka, dotykając różnych faktur ciała psa).
2.Zlizywanie przez psa jogurtu z poszczególnych części ciała dziecka ( stopy, dłonie, palce).
3.Dotykanie nosem części ciała.- Luka dotyka na komendę poszczególnych części ciała. Wkłada nos pod rękę, przytula się do brzucha, ud.
4.Rozmasowywanie językiem poszczególnych części ciała przez psa- smakołyk chowam w zaciśniętej dłoni dziecka, lizanie dłoni przez psa powoduje, iż dłonie dzieci rozluźniają się.
II. Stymulacja zmysłu słuchu.
Polega na nasłuchiwaniu przez dziecko różnych dźwięków wydawanych przez psa.
1. Wsłuchiwanie się w dźwięk zjadanej karmy.
2. ,,Z której strony szczeka piesek”- zabawa ma na celu mobilizowanie dzieci do odwracania głowy w kierunku, z którego dochodzi szczekanie.
III. Stymulacja zmysłu węchu.
1. ,,Jak pachnie Luka”- dziecko wtula się w psa, tak by móc poznać zapach jego sierści.
IV. Stymulacja zmysłu wzroku.
1. Wodzenie wzrokiem za psem. Zwracamy uwagę dziecka na poruszającego się psa. Mobilizujemy go do skupiania uwagi na Luce.
V. Relaksacja i wyciszenie.
Zanim przystąpi się do pracy należy ustalić jak funkcjonują zmysły dziecka- czy funkcjonują prawidłowo i który ze zmysłów jest wiodący. Wykorzystując wzrok jako zmysł wiodący można rozpocząć pracę od zabaw twarzą w twarz z psem. Można pracować nad skupianiem wzroku na psie czy też wodzeniem za nim wzrokiem. Wykorzystując słuch jako kanał komunikacyjny dziecko może wsłuchiwać się w dźwięki, które wydaje pies: szczekanie, zjadanie pokarmu, picie wody z miski. Zmysł dotyku pozwala na odbiór bodźców dotykowych w obrębie całego ciała. Można go stymulować poprzez głaskanie psa, a także wrażenia termiczne ciepły ( brzuch)- zimy (nos), zjadanie smakołyków przez psa z różnych części ciała, zlizywanie jogurtu z rąk, nóg dziecka,zapoznanie dziecka z różnymi fakturami na ciele psa: gładkie uszy, szorstkie łapy, twarde pazury, mokry, szorstki język.Dla dzieci z głębokim upośledzeniem umysłowym proces uczenia i nabywania nowych umiejętności jest niezwykle utrudniony. Dlatego stymulacja wielozmysłowa, pomagająca im w odbiorze wrażeń zmysłoych z otaczającego świata i ich ciała stanowi dla nich podstawową metodę zajęć edukacyjnych. Poniżej przedstawiam przykładowy scenariusz zajęć przeznaczony dla tej grupy osób.
Literatura:
- Edukacja uczniów z głębokim upośledzeniem umysłowym Warszawa 2000
- V.F. Mass:Uczenie przez zmysły.WsiP. Warszawa 1998r.
Scenariusz zajęć:
Temat: Stymulacja polisensoryczna z pomocą psa.
Cele zajęć:
- Nawiązanie wielopłaszczyznowego kontaktu z psem,
- Stymulacja poszczególnych zmysłów uczniów: dotyku, wzroku, słuchu, węchu,
- Stwarzanie możliwości czynnego uczestnictwa ucznia w zajęciach- budowanie poczucia mocy sprawczej,
- rozwijanie koncentracji uwagi,
- relaksacja i wyciszenie.
Materiały:
Karma dla psa, miska z wodą, jogurt, szczotka.
I. Stymulacja zmysłu dotyku.
Terapię zaczynam od zmysłu dotyku, gdyż w przypadku dzieci z głębokim upośledzenie umysłowym jest on podstawą nawiązania kontaktu, a niekiedy ( np. w przypadku osoby, która nie widzi) jest jedyną formą rozwijającą aktywność dziecka). Zmysł dotyku reaguje na różnorodne bodźce. Głaskanie, oklepywanie, masaż różnymi fakturami, różne temperatury, wilgotność- to elementy, w których pies wspaniale pomaga.
1. Przywitanie z psem.
Któż to taki, dobrze wiem i przywitam grzecznie się.
Luka odwiedziła nas,
Na zabawę przyszedł czas. ( Swobodne głaskanie psa).
2. Wierszyk połączony ze stymulacją dotykową.
Co ma nasza Luka? uszka do słuchania, oczy do patrzenia , nosek do wąchania, pyszczek do szczekania. Luka lubi być głaskana i po brzuszku drapana ( dziecko z pomocą nauczyciela wykonuje poszczególne elementy wierszyka, dotykając różnych faktur ciała psa).
2.Zlizywanie przez psa jogurtu z poszczególnych części ciała dziecka ( stopy, dłonie, palce).
3.Dotykanie nosem części ciała.- Luka dotyka na komendę poszczególnych części ciała. Wkłada nos pod rękę, przytula się do brzucha, ud.
4.Rozmasowywanie językiem poszczególnych części ciała przez psa- smakołyk chowam w zaciśniętej dłoni dziecka, lizanie dłoni przez psa powoduje, iż dłonie dzieci rozluźniają się.
II. Stymulacja zmysłu słuchu.
Polega na nasłuchiwaniu przez dziecko różnych dźwięków wydawanych przez psa.
1. Wsłuchiwanie się w dźwięk zjadanej karmy.
2. ,,Z której strony szczeka piesek”- zabawa ma na celu mobilizowanie dzieci do odwracania głowy w kierunku, z którego dochodzi szczekanie.
III. Stymulacja zmysłu węchu.
1. ,,Jak pachnie Luka”- dziecko wtula się w psa, tak by móc poznać zapach jego sierści.
IV. Stymulacja zmysłu wzroku.
1. Wodzenie wzrokiem za psem. Zwracamy uwagę dziecka na poruszającego się psa. Mobilizujemy go do skupiania uwagi na Luce.
V. Relaksacja i wyciszenie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz