Z literatury

,,Nasi prapra... też mieli psy, które leżały u ich boku, kiedy usiłowali zasnąć. Wsłuchiwali się w odgłos psiego oddechu i ten dźwięk miał dla nich ogromne znaczenie. To nie był zwyczajny głos natury- to był osładzający życie dźwięk bezpieczeństwa, wyraz zawartego na wieki przymierza pomiędzy psem i człowiekiem...Jestem tuż obok Ciebie- mówi oddech psa. Razem zmierzymy się z życiem. Nie ma takiego potwora, nie ma takiego intruza, który mógłby cię zaskoczyć, niedostrzeżony, bo ja tu stoję na straży. Ja jestem twoimi oczami i uszami. Nie skrzywdzi cie nikt, bo ja stoję u twego boku, aby cię ostrzegać i bronić, zawsze, gdy będzie trzeba. Jutro zapolujemy razem. Będziemy paść nasze stada. Jutro zaświeci dla nas słońce. Razem będziemy zdobywać świat. Razem będziemy się cieszyć. Razem będziemy się bawić, choć żaden z nas nie jest już dzieckiem. Jeśli los się odwróci...Jeśli będziesz cierpiał, ja cię pocieszę. Przyrzekam, że nigdy już nie będziesz czuł sie samotny. Jako Twój pies, składam ci tę przysięgę i zaświadczam ją swoim szeptem, swoim oddechem tej nocy i każdej nocy, którą prześpię u twojego boku. Słyszę te słowa w delikatnych dźwiękach oddechów moich psów i tak samo jak mój przodek rozumiem ich znaczenie i czuję się bezpiecznie. I w głębi serca czuję, że gdyby język psów ograniczał się tylko do tego przesłania, ono by wystarczyło..."
Stanley Coren ,, Jak rozmawiać z psem" Galaktyka. Łódź 2007